Ο θάνατός του ήταν αποτέλεσμα δολοφονικής επίθεσης που είχε δεχτεί λίγες ημέρες πριν, στις 22 Μαΐου του 1963, στη Θεσσαλονίκη, κοντά στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού, μεταξύ 9.40 και 10 μ.μ.
Ο δολοφονημένος αγωνιστής είχε ανέβει στη συμπρωτεύουσα για να μιλήσει σε συγκέντρωση της Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη. Κι έχασε τη ζωή του μετά τη συγκέντρωση, η οποία πραγματοποιήθηκε -στα γραφεία του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος- υπό καθεστώς κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, αφού κατά τη διάρκειά της μερικές εκατοντάδες φασιστοειδή πραγματοποιούσαν, με την ανοχή των αρχών και υπό την καθοδήγησή τους, αντισυγκέντρωση.
Φυσικά, η δολοφονία δεν απετράπη, αλλά έγινε με τον πιο επίσημο τρόπο, παρουσία:
– 180 ανδρών της Χωροφυλακής και αξιωματικών που βρίσκονταν εκεί εν στολή. Πόσοι ήταν παρόντες με πολιτικά κανείς δεν ξέρει.
– Του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Μήτσου, επιθεωρητή Χωροφυλακής Βορείου Ελλάδας.
– Του συνταγματάρχη Ευθύμιου Καμουτσή, διευθυντή της Αστυνομίας Θεσσαλονίκης.
– Του αντισυνταγματάρχη Μιχαήλ Διαμαντόπουλου, υποδιευθυντή της Αστυνομίας.
– Του ταγματάρχη Κωνσταντίνου Δόλκα, διοικητή Εθνικής Ασφαλείας Θεσσαλονίκης.
– Των υπομοιράρχων Εμ. Καπελώνη και Δ. Κατσούλη.
– Εκατοντάδων παρακρατικών που πραγματοποιούσαν αντισυγκέντρωση.
Όταν ένας βουλευτής, και μάλιστα τόσο γνωστός, με τη δραστηριότητα του Γρηγόρη Λαμπράκη, δολοφονείται υπό αυτές τις συνθήκες, τότε δεν χωράει αμφιβολία πως η δολοφονία ήταν προσχεδιασμένη με σαφή πολιτικά κίνητρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια, χυδαία, συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά, σεξιστικά και μη κόσμια, δεν θα αναρτώνται.