Άλλο ενημέρωση και ... άλλο Προπαγάνδα

 

Γράφει-Σχολιάζει

 ο ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ

Διαβάζω καθημερινά και επισταμένως τις δημοσιεύσεις των τοπικών μπλόγκς και όχι μόνον, αφενός από ενδιαφέρον για τα ζητήματα του Ξηρομέρου και της τοπικής κοινωνίας και, αφετέρου, λόγω της επαγγελματικής  μου ιδιότητας .

Επιδίωξή μου να έχω μια πολύπλευρη γνώση και αντίληψη των τεκταινομένων στην περιοχή  έτσι ώστε να διαμορφώνω τεκμηριωμένη θέση και να παρεμβαίνω ως Ξηρομερίτης δημοσιογράφος   για την καλύτερη, κατά το δυνατόν,  επίλυση  των ζωτικών προβλημάτων, που απασχολούν το Ξηρόμερο και την τοπική κοινωνία.

 Προβλημάτων, μερικά  εκ των οποίων, χρονίζουν  ενώ παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας, την ποιότητα ζωής των κατοίκων και γενικά επηρεάζουν το μέλλον αυτού του τόπου.

Ως τέτοια θα μπορούσα να αναφέρω πολλά τα οποία οι Ξηρομερίτες τα γνωρίζουν  και τα βιώνουν, για χρόνια ολόκληρα.

Αυτό όμως, που τον τελευταίο καιρό δεσπόζει στην καθημερινότητα και είναι συνδεδεμένο με την ποιότητα ζωής ακόμα και με την ίδια την υγεία των κατοίκων, είναι το νερό,  που η ποιότητά του,  το καθιστά μη πόσιμο, όσο και αν ισχυρίζεται το αντίθετο η Δημοτική Αρχή.

Επιπροσθέτως, είναι και η διαφαινόμενη λειψυδρία σε βάθος χρόνου,  ως αποτέλεσμα των καιρικών συνθηκών αλλά και της κάκιστης διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Παράνομες συνδέσεις, παράνομες και ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις και τόσα άλλα.

Η ποιότητα του νερού προκάλεσε, το καλοκαίρι, την παρέμβαση της Διεύθυνσης Υγείας, που χαρακτήρισε το νερό της Χρυσοβίτσας και άλλων περιοχών ως ακατάλληλο για ανθρώπινη χρήση, κόντρα σε αυτά που διαπιστώνουν οι  κατά καιρούς μετρήσεις ιδιωτικού φορέα- του ίδιου πάντα-που χρησιμοποιεί η Δημοτική Αρχή.

Η εμπιστοσύνη του κόσμου έχει κλονισθεί προ πολλού στο ζήτημα της ποιότητας του νερού και αυτό το καταμαρτυρεί  η μη χρήση του νερού για πόση από τους κατοίκους, ακόμα και από τον Δήμαρχο κ. Τριανταφυλλάκη, που μόνιμα τον βλέπουμε να πίνει νερό εμφιαλωμένο και ποτέ νερό της βρύσης.

Κι ενώ αυτά συμβαίνουν, προκαλεί αλγεινή εντύπωση και προβληματισμό ότι κάποια μπλόγκς αποσιωπούν το θέμα, κοινώς το θάβουν, αν και στοιχειώδεις κανόνες δημοσιότητας και κοινωνικής ευθύνης επιβάλλουν την πλήρη ενημέρωση των πολιτών για ένα τόσο μείζον θέμα, που άπτεται  της Υγείας τους. Έτσι, αγνόησαν και δεν πρόβαλαν την σχετική έκθεση- παρέμβαση της Διεύθυνσης Υγείας για την ποιότητα του νερού.

Σε αυτή την προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας πρωτοστατούν  τα ‘’Δημαρχιακά μπλόγκς ‘’  που προβάλλουν και υπερασπίζονται άνευ όρων την Δημοτική Αρχή και τον ίδιο τον Δήμαρχο.

Η τυφλή και χωρίς ενδοιασμούς υποστήριξη της Δημοτικής Αρχής, κυριολεκτικά σε όλα τα κ ζητήματα , γεννά μείζον θέμα για τον πλουραλισμό και τον ρόλο, που καλείται να παίξει ένα μέσον επικοινωνίας και στον οποίον τα συγκεκριμένα μπλόγκς, στοιχειωδώς δεν ανταποκρίνονται. Δεν γνωρίζω- και είναι προς έρευνα- εάν προκύπτουν ποινικές ευθύνες, για την  απόκρυψη τόσο σημαντικών πληροφοριών και θεμάτων, που άπτονται της ποιότητας ζωής των  αναγνωστών τους και όχι μόνον.

Σε κάθε περίπτωση, η όλη πρακτική και μεθοδολογία των εν λόγω μπλ'ογκς  απέχει από την  ενημέρωση και έχει καταντήσει προπαγάνδα του αισχίστου είδους.

Γιατί ενημέρωση σημαίνει ότι ‘’καθιστώ κάποιον ενήμερο για τα τεκταινόμενα και τον πληροφορώ για ένα πρόσφατο γεγονός,συμβάν, μεταβολή, εξέλιξη κλπ.’’

Αντίθετα , προπαγάνδα ορίζεται ως ‘’η σκόπιμη, συστηματική προσπάθεια διαμόρφωσης των αντιλήψεων και χειραγώγησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς και δράσης, για την επίτευξη μιας απόκρισης που προωθεί την επιθυμητή πρόθεση του προπαγανδιστή’’.

Η χειραγώγηση μπορεί να είναι οργανωμένη, συνειδητή ή ασυνείδητη, με πολιτικά ή κοινωνικά κίνητρα. Η προπαγάνδα εκτείνεται από τη συστηματική κρατική προπαγάνδα για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης έως την «κοινωνιολογική προπαγάνδα» (προπαγάνδα της ενσωμάτωσης), όπου η ασυνείδητη επιθυμία του ατόμου να προσαρμοστεί το οδηγεί σε κοινωνικά αναμενόμενες σκέψεις και συμπεριφορές.

Η προπαγάνδα διαφοροποιείται από την «κανονική» επικοινωνία, επειδή επιδιώκει να διαμορφώσει απόψεις χρησιμοποιώντας έμμεσες και συχνά δόλιες μεθόδους.

Η επίκληση στο συναίσθημα αποτελεί ίσως την πιο απροκάλυπτη μέθοδο προπαγάνδας, εν μέσω πολλών άλλων μεθόδων, λιγότερο φανερών και, μάλιστα, δόλιων.

Αυτά για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Τι μέλλει γενέσθαι ; Οψόμεθα,  και μάλιστα , σύντομα.