Γράφει -Σχολιάζει ο Θωμάς Μπαρμπαρούσης
Δυό χρόνια από τη ζωή μου πέρασα στο Πανέμορφο και μοναδικό νησί της Σαμοθράκης, υπηρετώντας την στρατιωτική μου θητεία. Σε αυτό το διάστημα, αλλά και πολλές φορές αργότερα επισκέφθηκα το υπέροχο Μουσείο του Νησιού. Με το που θα μπεις στο χώρο του έρχεσαι ''αντιμέτωπος'' με το υπερμέγεθες άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης, που σε καθηλώνει με την ομορφιά, την τελειότητα και επιβλητικότητά του. Μόνο που είναι γύψινο αντίγραφο, που δώρησε η Γαλλική Κυβέρνηση στο Μουσείο, αφού το πρωτότυπο εκτίθεται σε περίοπτη θέση στο Μουσείο του Λούβρου. Αξιώθηκα κάποια στιγμή να επισκεφθώ το περίφημο Μουσείο και να θαυμάσω, από κοντά το πραγματικό αυτό αριστούργημα.
Δίπλα από το Μουσείο της Σαμοθράκης υπάρχει αρχαιολογικός χώρος, με τα απομεινάρια, σε καλή κατάσταση, του Ναού, όπου ελάμβαναν χώρα τα μυστήρια των Καβείρων. Εκεί όπου ο Πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου Φίλιππος Β γνώρισε την Μητέρα του Ολυμπιάδα, πριγκίπισσα Μολοσσών της Ηπείρου.
Οι κακές γλώσσες της εποχής εκείνης λένε ότι, σε αυτές τις τελετές, έγινε η σύλληψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η Σαμοθράκη ήταν,την εποχή εκείνη κάτι σαν τη σημερινή Μύκονο, όπου κατέφθαναν βασιλείς και ηγέτες χωρών και περιοχών για να πάρουν μέρος στα Μυστήρια των Καβείρων, στα οποία, σημειωτέον, δεν υπήρχε η δυνατότητα συμμετοχής ''απλών '' ανθρώπων.....
Και φυσικά, η εχεμύθεια ήταν όρος απαράβατος για όσους συμμετείχαν σε αυτά, τους λεγόμενους μύστες....
Τότε ένας Έλληνας εργάτης αναφώνησε «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα»! Είχε βρει τα πόδια και τον κορμό της Νίκης της Σαμοθράκης.
Η Σαμοθράκη βρισκόταν ακόμα υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο Σαμπουαζό χρειαζόταν την άδεια της Υψηλής Πύλης για να μεταφέρει το γλυπτό στη Γαλλία. Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαΐου του 1864, αλλά με σημαντικές ελλείψεις.
Είχε βρεθεί σε πολλά κομμάτια, γιατί οι καλλιτέχνες της ελληνιστικής περιόδου συνήθιζαν να φτιάχνουν το γλυπτά σε τμήματα και να τα ενώνουν μετά.
Όταν ο Σαμπουαζό πήρε τη Νίκη από τη Σαμοθράκη, είχε αφήσει πίσω την πλώρη στην οποία πατούσε το άγαλμα, γιατί πίστευε ότι ανήκε σε άλλο γλυπτό. Χωρίς την πλώρη όμως, το άγαλμα δεν μπορούσε να σταθεί όρθιο. Ήταν έτσι δημιουργημένο απ’ τον γλύπτη, που χρειαζόταν να στέκεται στην πλώρη για να υπάρχει η απαραίτητη ισορροπία. Το πρόβλημα έλυσαν Αυστριακοί αρχαιολόγοι το 1875, όταν συνειδητοποίησαν ότι τελικά η πλώρη ήταν μέρος της σύνθεσης της Νίκης. Ο Σαμπουαζό κατάφερε να πάρει και αυτό το κομμάτι στη Γαλλία…
Η «Νίκη της Σαμοθράκης»
Η Νίκη της Σαμοθράκης εκτίθεται ολοκληρωμένη στο Λούβρο από το 1884. Το όνομα του ιδιοφυή γλύπτη παραμένει άγνωστο, αλλά η φήμη του αγάλματος έχει φτάσει στα πέρατα του κόσμου.
Υπολογίζεται ότι δημιουργήθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. και κοσμούσε το Ιερό των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη. Πολλοί λένε ότι ήταν αφιέρωμα του Δημήτριου του Πολιορκητή, που νίκησε τον στόλο του Πτολεμαίου το 290 π.Χ. Μια άλλη εκδοχή λέει ότι το αφιέρωσαν οι Ρόδιοι, όταν νίκησαν τον Αντίοχο Γ’ της Συρίας σε ναυμαχία.
Εκτός από το άγαλμα στο Λούβρο υπάρχει άλλο ένα στο αρχαιολογικό μουσείο της Σαμοθράκης και ένα ακόμη ρωμαϊκό αντίγραφο σε μουσείο της Βιέννης.
Η Νίκη είναι απόδειξη της λεηλασίας των ελληνικών γλυπτών από πολλούς τυχοδιώκτες, οι οποίοι απλά δεν ήταν τόσο ξεδιάντροποι όσο ο Λόρδος του Έλγιν. Αυτοί έκλεβαν από ανασκαφές σε όλο τον κόσμο και δεν κατέστρεφαν όπως ο Βρετανός διπλωμάτης.
Σήμερα συνεχίζει να στέκει περήφανη στο Μουσείο του Λούβρου και εμείς ελπίζουμε κάποια μέρα να γυρίσει… σπίτι της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια, χυδαία, συκοφαντικά, υβριστικά, ρατσιστικά, σεξιστικά και μη κόσμια, δεν θα αναρτώνται.